انشا درباره کوچ پرستوها
در اوایل بهار که هوا لطافت خود را باز می یابد، درختان و بوته ها جامۀ سبز می پوشند و درخت بادام شکوفه بر سر می آورد، پرستوها، این پرندگان مهربان و دوست داشتنی، از سفر دور و دراز خود باز می گردند.
نخستین کار این مسافران از راه رسیده این است که لانه های سال گذشتۀ خود را بیابند، آنها را اگر آسیب داشته باشد، مرمّت کنند و اگر خراب شده باشد، از نو بسازند. پرستو های جوان هم که سال گذشته در لانۀ پدر و مادرشان به سر برده اند، اکنون باید بکوشند تا لانه ای برای خود بسازند. پرستو های جوان، ساختن و پرداختن لانه را خود به عهده می گیرند و بی آنکه از پدر و مادر خود چیزی بیاموزند، مانند آنها برای خود لانه می سازند.
وقتی که کار ساختن و پرداختن لانه به پایان رسید، پرستوهای ماده تخم می گذارند. هر پرستوی ماده چهار تا شش تخم سفید رنگ می گذارد و مدّت دوازده روز روی آنها می خوابد.
در این مدّت پرستوی نر برای جفت خود غذا فراهم می کند. وقتی که جوجه ها از تخم بیرون آمدند، پدر و مادر مدّت سه هفته آنها را با اتی که شکار می کنند، پرورش می دهند. پس از آن جوجه ها به دنبال پدر و مادر پرواز می کنند و راه و رسم شکار کردن را از آنها می آموزند.
مهر مادری پرستوها در میان جانوران دیگر همتا ندارد. پرستوهایی دیده شده اند که وقتی لانۀ آنها در آتش می سوخته، بی پروا خود را به آتش زده اند تا جوجه های خود را نجات بدهند.
این عشق زیبای مادری را چه کسی در دل کوچک پرستوها نهاده است؟
پرستوها بهار و تابستان را به آسودگی به سر می برند. فقط در آغاز پاییز است که دشواریهایی برای آنها پیش می آید. زیرا در آن وقت ات کمیاب می شود و هوا رو به سردی می رود. ناچار پرستوها باید لانۀ خود را ترک بگویند و به جاهای معتدلتری کوچ کنند. وقتی که زمان کوچ آنها فرا می رسد، دسته دسته روی بامها یا سیمهای تلفن جمع می شوند و چنین می نماید که به راستی به گفت و گوی مهمّی مشغولند. عدّۀ آنها و جنب و جوش آنها رفته رفته زیادتر می شود. تا اینکه یک روز صبح که از خواب برمی خیزیم، از پرستوها اثری نمی بینیم.معلوم می شود که آنها کوچ کرده اند.
در این سفر دراز خطرهای بسیاری وجود دارد. یکی از این خطرها تغییرات هواست. خطر دیگر، پرندگان شکاری مانند عقاب و شاهین و قرقی است. این پرندگان هنگام پرواز، ناگهان خود را در میان پرستوها می اندازند و با چنگالهای نیرومند خود آنها را می ربایند.
با همۀ این خطرها، بیشتر پرستوها سفر خود را به سلامت به پایان می رسانند. دیده شده است که بعضی از آنها سالها پی در پی کوچ کرده اند و پس از هر کوچ به لانۀ خود بازگشته اند.
دنیایی که ما در آن زندگی می کنیم، شگفتیهای فراوانی دارد. یکی از این شگفتیها همین بازگشت پرستوهاست. این پرندۀ کوچک پس از سپری شده زمانی دراز و پیمودن راهی طولانی، بی آنکه اشتباه کند، دوباره به همان لانۀ پیشین خود باز می گردد.
قدرت راه یابی و پیمودن این راه طولانی را چه کسی به پرستوها داده است؟ با چه قدرتی این راه طولانی را بدون اشتباه می پیمایند و دوباره به لانه های قبلی خود باز می گردند؟ این همه شگفتی و زیبایی و دانایی را چه کسی جز خدا در پرستوهای کوچک نهاده است؟
کرونا برای کودکان چقدر خطرناک است؟